Kartpostal: Bir Eşikten Atladığını Ne Zaman Bilirsin?

Bir yol ayrımına geldiğini...
Nehrin aynı kaldığını ama suyun yolunun değiştiğini...

Büyük değişikliklerde, herkes her şeyi bilir... Medeni durum değiştiğinde, şehir değiştiğinde, iş değiştiğinde... Her şey belirgin, her sürpriz beklenilen, her karar öngörülebilirdir.

Oysa, hayatımızı yöneten sanki minik, sessiz, nefessiz, anlık eşiklerdir.
Gitmeyi düşünmezsin, sanki seni görünmez bir el taşır ve gidersin... Bir eşikten geçersin. Yeni bir kapı yeni bir heyecan... O an anlamazsın. Belki de özellikle anlamazsın. Anlarsan, düşünür, dile pelesenk eder ve büyüyü bozarsın çünkü.

Okumayı düşünmediğin bir yazı çıkar karşına. Dikkatine bir kelimesi çengel atar belki. Ya da elin "kapat" der akıllı telefonun dinlemez seni, bırakır ekranında. Okursun, kalbinden bir iplik geçer yazana. O iplik aylarca görünmez kalır. Bir gün seni çeker kendine, ne ipliği, ne çekeni, ne de nedenini bilemezsin.

Aramayı düşünmezsin, sanki bir başkası arar, bir başkası fısıldar senin ağzından "Nasılsın?"ı yeni bir bilgi gelir, heyecansız, olağan, sıradan. Bazı çamlar devrilir, yeni filizler yeşerir. Rüzgarını, çıtırtısını bile hissetmezsin. Hissetmezsin çünkü, hissetsen o filizi büyüteceğine, eski çamları iyileştirmeye harcarsın kısıtlı zamanını. İşte bu yüzden, kulaklarını kapatırlar, gözlerini hayrına bağlarlar o anlığına. Bilemezsin.

Sessiz, nefessiz, kütlesiz adımlar...
Sessiz, nefessiz, kütlesiz konuşmalar...
Sessiz, nefessiz, kütlesiz bağlantılar...
Karar olduğu düşünülmeden alınmış kararlar...
...
Birikir, seni başka biri yapar, sen anca son düzlükte dönüp bakıp anlarsın kütlesiz anlarını.
Teşekkür edersin, yüzünü bilmediğin ama sevgisini bildiğin bir şeye...

O eşikten atlamışım, üstelik birkaç kez. Nehrimin yolunu değiştirmiş, yeni manzaralar görmüşüm. Yeni insanlar tanımış, bazı insanları atlamışım.
Öğretirken anladım.

Ben, bir şeyler öğretirken öğrenen...
Ben, 15 saat öğretmişken hala o filizi nasıl beslesem diye düşünen...
Bir eşikten geçenler olacak benimle.
İkimiz de yıllarca bilmeyeceğiz, o sessiz, nefessiz, kütlesiz anı.
"Bir" olarak, "bir" için, "bir"likte geçeceğiz, "bir" tatlı düşün içinden...
B..
İ..
R..