Okudum: Yaşamın Ucuna Yolculuk

Herkese merhaba,

Uzun zamandır kitap paylaşımı yapmıyordum. Bunun nedeni biraz aynı anda 4-5 kitap okuyor olmam olduğu kadar, uzun bir süredir Tutunamayanlar'a tutunmuş olmam da sayılabilir. :)

Ocak ayından beri Çavdar Tarlası'nda Çocuklar'ı saymazsak, okurken mutluluktan gülümsediğim, dünyaya eğlenceli gözlerden baktığım tek bir kitap okumadım. Genellikle bu tarz kitaplar okumadığım için zaten çoğu zaman karamsar olan iç dünyam kendi ekseninden iyice çıkamaz hale geldi. Dolayısı ile, şöyle 2-3 hafta kadar sadece mutlu kitaplar okumaya karar verdim. Önerileriniz varsa yazın olur mu?

Sıra geldi Tezer Özlü'ye... Kendisi hakkında daha önce de bir yazım olmuştu. Çocukluğun Soğuk Geceleri

Bu incecik kitap hemen bitse de, ben paylaşmadan önce defalarca başa sarıp yeniden yeniden okudum. Kalınlığı ile kalitesi ters orantılı kitaplar listesinde hep Tezer Özlü'nün kitapları vardı bir sitede. Şimdi neden o listede olduğunu anlıyorum. Hız, görmeniz gerekenleri engelleyebilir. Bazı düşünceleri günümüz için bile (aslında farklı bir bakışaçısıyla buradaki bile kaldırılabilir.) marjinal nitelikte. 

Okurken, o kadar çok cümlenin altını çizdim ki, hangisini sizlerle paylaşsam bilemiyorum. Zaten Instagram'da farklı farklı birçok fotoğrafın altına hep bu kitaptan cümlelerle alıntılarda bulundum. Bu nedenle orada yazmadığım ve en etkileyici bulduğum notları size aktarayayım:

"Hiç değilse acıları dönüştürecek sözcüklere sahip olduğumu düşündüm. Ama diğer insanlar, acılarını, yaşantılarını, uykusuz gecelerini, umut ve umutsuzluklarını ne yapıyorlar."

- Sahi ne yapıyorlar? Bunu size uykusuz bir gecede saat 03:10 iken yazıyorum, neden uykusuzum deli gibi yorgun olduğum halde bilmiyorum ama ben de yazıyorum. Peki ya sizler, onlar, başkaları?.. Acılarınızı, uykusuz gecelerinizi ne yapıyorsunuz? Nasıl alt ediyorsunuz? Bu hayata nasıl ve neyle tutunuyorsunuz?

"Kimse senin kadar güzel, senin kadar canlı gitmedi ölüme."

"Doyum içinde ayrılacağımı sandığım bu yaşamdan, zaman zaman algılıyorsun ki, hiç de doyumla ayrılmayacaksın. Hiç yaşanmamış gibi. Doymak mümkün mü?"

"Hangi ülkede olursa olsun ortaçağ düşüncesinden sıyrılmış, bağımsız insana az rastlıyorum."

"Yaşanacak bir yaşam vardır.

Binilecek bisikletler vardır.

Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına bakılacak güneş batışları vardır."

"İstediğiniz düzene erişmek o denli kolay ki... Ama insanın gerçek yeteneğini, tüm yaşamını, kanını, aklını, varoluşunu verdiği iç dünyasının olgularının sizler için hiçbir değeri yok ki...  ... Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yönüm yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum. Hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene yer verdiğiniz için. Aranızda dolaşmak için çalışıyorum. İstediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. İçgüdülerimi hiçbir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlerinizle. Okullarınızla. İşyerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın, dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Ben bütün bunların dışındayım. ... Şimdi, iyi, başarılı, düzenli bir insandan başka her şey olduğumu duyuyorum."

"Aklımı ellerinizden kurtardım. Geçti. Ben gökyüzümün altında, topraklarımın üzerinde olacağım. Toprakların dümdüz ve sonsuz ufku boyunca sürekli gideceğim."

"Güzel olan, dünyanın gökyüzü altında bir deliler topluluğunu andırması."

Kitap bitmesine rağmen gerçekten başucumda duruyor :) Bazı kitaplarla aramdaki bağı hemen kesemiyorum. Diğer Tezer Özlü kitabı gibi, bu da o listede yerini aldı.

Sevgiler...