Julie&Julia

Merhabalar,

Blog yazmaya nasıl başladınız?

Ben yıllarca istedim, kurguladım ve her seferinde de farklı bir blog konusu belirledim. Bu nedenden ötürü olacak ki, net bir konu ve isim bulup yazmam yıllarımı aldı.
***
Muhtemelen ilk bir blogum olsun dediğim yıl açsaydım, şu an 10 yıldır düzyazılarımı yayınladığım bir edebi ruhlu bloğum olurdu :) (Ve düşünsenize tatlı hikayeler yerine bir dergi ya da gazetede yazarlık yapıyor olurdum belki, kim bilir?)

4 yıl önce, düğün hazırlıkları ve çeyiz alışverişi...

3 yıl önce, "İstanbul'a mutluluktan uçarak gelmiş ama neden gelmiş acaba diyen bir İzmir'li gelin"...

Neyse ki, bir yıl önce açtım ve yeni kariyerime bundan sonra bu blog karar versin dedim. Adı "Benim Tatlı Hikayem" olacaktı, konusu ise mutfak aşkım... Paylaşımlarım beni, ya MSA'da Profesyonel Aşçılık eğitimlerine taşıyacaktı ya da Butik Pastacılığa... İkisini de aynı oranda istiyordum ve ikisinde de aynı ölçüde kararsızdım.

Nitekim 2 ay sonra Butik Pastacılık bana bir adım attı, ben de o adımı değerlendirdim. İşte şimdi olduğum yer... Başarılı olduğumu söylemiyorum elbette, tabii ki değilim, bunu dersem çıtamı bir karınca hizasına çekmiş olurum. Ama blogumla birlikte hayatımda çok şey değişti, hayatım bir yana "ben" değiştim... Yeni ilgi alanlarım, yeni hobilerim, yeni mutluluklarım, yeni sorumluluklarım, yeni arkadaşlarım oldu. Adeta yeni bir dünya açıldı önümde.

***
Şimdi sizinle, bir yıl önce bu bloğu ilk açtığım tarihte izlediğim bir filmi paylaşacağım. Her blog yazarının, her blog açmak isteyenin mutlaka izlemesi gereken bir film olan "Julie&Julia"yı...
Bu iki kadın, benim görünmez destekçilerim... En güzeli de, bu bir gerçek hikaye!

Birbirinden farklı zamanlarda, boşluğa düşmüş iki kadının yemekle birleşen hikayesi Julia&Julie. Bu arada Julia dediğim kişi meşhur Julia Child! Harika ve her daim neşeli sesiyle insanları kendine aşık eden yemek sanatçısı, azmiyle Cordon Bleu'yu dize getiren kadın, 200 dolar avansla kitap yazmaya başladığında mutluluktan havalara uçan dev insan Julia Child!

Yıllar sonra Julie, harcanmış ve dağılmış olduğunu hissettiği, çaresiz hayatının bir gününde tam da her şey berbat gitmişken işten eve dönerken bir "Çikolata Kremalı Pasta" görür ve bir anda kendini yeni taşındığı ve berbat olduğunu düşündüğü evinin mutfağında çikolatalı pasta yaparken bulur. Sonra en büyük destekçisi olan eşine şöyle der: "Her şeyin belirsizliğini koruduğu bir günün ardından eve gelirsin ve eminsindir ki, çikolataya yumurta sarısı, şeker ve süt eklersen yoğun bir hal alır, içini rahatlatır."

Sonra, Julia'nın izinden giderek yazdığı bloğu hayatının en önemli parçası olunca "Gizli alkoliklik gibi bir şey bu blog yazmak." der. Bloğu giderek hayatında daha çok yer kaplar, gelen yorumlar ve hediyelerle çılgına döner... Bir insanın istediğinde neler başarabileceğinin en güzel kanıtını gözler önüne serer.

Bu filmi dün birinci yıl anısına yeniden izledim, gözlerim yeniden şıpır şıpır yaşla doldu. Anladım ki, bu iki karakteri de hiç içimden atmamışım koca bir yılda. Seneye bugün yeniden görüşürüz diyerek veda ettim.

Siz de hala izlemediyseniz, gözümde devleşen iki kadının gerçek hikayesi ile bir an önce tanışmalısınız.

Bu yazının sonuna yakışacak en güzel veda tabii ki Julia Child'ın titrek ve gür sesiyle koca bir:
"Bon appetit!"