İyi ki Doğdun "Benim Tatlı Hikayem"

Bugün bloğumdaki ilk yazımı yayınlamamın üstünden tam 1 yıl geçti. Nasıl ürkek ve telaşla başlamıştım yazı yazmaya, "Ya kimse okumazsa?" korkusuyla. Ne mutlu ki, "Sen yazmalısın, kimse okumazsa ben okurum." diyen bir adamla evliydim ve bir süre sadece onun ve bir de beni heveslendiren, yeteneklerimin bilincine varmamı isteyen bir elin parmağı kadar arkadaşımın okuduğu yazılar yazdım.

Sonra ilk tıklamalar ve yorumlar geldi. Tıklama sayım 80'e ulaştığında neredeyse ağlıyordum mutluluktan :) Okuyan insanların izini sürmek, yanaklarından öpmek istiyordum :) Ve bir de beni havalara uçuran ve gözlerimi şıpır şıpır dolduran mailler... Bir tanesini okurken Bağdat Caddesi'nin orta yerinde çığlıklar atan bendim evet. :)

Şimdi, 239 yazı ile tamamladığım bu bir yılda, 1000'e yakın yorum ve 42000 tıklama ile hayatımda hiç bilmedikleri halde koca bir mutluluk yaratan herkese, bu bir yılda tanıştığım tüm melek kalpli insanlara, birbirimizi tanımadığımız halde yakın olduğumuz ve sanki kalplerimizden ışıktan bir hortumla bağlı olduğumuz tüm dostlara, daha mutlu ve daha kendim olmamı sağladıkları için koca bir teşekkür borçluyum.

Tabii bir de ilham aldıklarıma ve ilham verip blog dünyasına kazandırdığım tüm güzel arkadaşlara... Julie&Julia'ya... Bugün yine o harika filmi gözlerim dolu dolu izledim ve hiç tanımadığım bu iki kadına kendi yolumu bulmamda sağladıkları destekten ötürü minnet duyup teşekkür ettim.

İyi ki doğdun "Benim Tatlı Hikayem"

Ve siz bu yazıları okuyan pamuktan kalpler "İyi ki varsınız!"

Kalplerimiz, yollarımız nasıl birleştiyse hiç ayrılmasın, hep bu tatlı hikayenin bir parçası olun n'olur...

Sevgiyle...
Yeliz