Şekerden Tablolar: Sevimlilikler Dünyası

Geçtiğimiz hafta, bloğunu severek takip ettiğim Dilek (Bloğu için Tıkk Tıkk), Karadeniz turuna çıkacağını ve çok sevdiği bir arkadaşına hediye etmek için tablo sipariş etmek istediğini söylediğinde çok mutlu oldum. Ardından arkadaşının fotoğraflarını ilham almam için gönderdiğinde, mutluluğum heyecana dönüştü.

Nasıl hayat dolu, renkli, sevimli gördüğüm kişi bilseniz. Minions'lı, Minnie Mouse'lu tişörtleri, chihuahua cinsi süslü köpeği ile gözümün önüne bütün sevimli şeyleri getirdi. Sağ olsun Dilek de bana güvenip tasarımını tamamen bana bırakınca rengarenk bir tablo çalıştım :)

Mesela, hiçbir tabloda kırmızı ve siyah renkleri kullanmam, çok ısrar edilirse adeta sıkıştırırım bir yerine. O denli gözüme batar. Burada ise, kendi isteğimle kırmızı ve siyahı balonlara yerleştirdim, sonra da "ne güzel oldular" diyerek bayıldım. :)

Ben yaptığım bir işe bayıldım diyorsam eşim şaşkın gözlerle yanıma gelip "İyi misin!" diye soruyor. Çünkü genelde, bir iş elimde uzadıkça uzuyor (tabii ki hazırlık süresi dahilinde). Başka birinin belki bir günde bitireceği bir iş iki üç günü buluyor çünkü minicik bir detay bana bir yerden bağırıyor "Ben buraya yakışmadım!" diye.

Lisedeyken şimdi hatırlamadığım bir şiiri okumuştu edebiyat öğretmenimiz. Ve o şiirde "gece" gibi bir kelime geçmekteydi. Demişti ki, şair buraya aslında başka bir kelime yerleştirmiş ama o kelime içine sinmemiş, diğer arkadaşları oldu dese bile, onun dünyasında olmamış o kelime. Ve o şiiri yayınlamadan önce yıllarca bekletmiş. Çok sevdiği şiiri için yıllarca doğru kelimeyi beklemiş ve sonra o kelimeyi bulmuş. 4-5 yıl sonra... Ve ancak o zaman yayınlamış.

Zamanın, incelikli işlerin, şiirlerin, şarkıların, romanların, insanların... ne denli değiştiğinin farkında mısınız? Tabii ki öylesiniz. Hepimiz bundan yakınmıyor muyuz?

"Söyle ona Sebastian,
Ağzımı açtırmasın

Kalbini kırdırmasın akşam akşam"

Bu yazın en anlamlı şarkısı mesela. Çünkü bu kulaklar şu şarkıyı da kaç yaz duydu:

"Aşk bu kızılötesi

Yaralı müzesi

Hareket edemem"

Aslında Gülten Akın durumun vahametini yıllar öncesinde bu şiirle dile getirmişti:

"Ah kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya"

diyerek...

Ayy, nereden nereye geldim acaba :)

Daha fazla uzatmadan, bu sipariş için bana taa en başında kalpten güvenen ve sonucu çok beğenen Dilek'e çok çok teşekkür ederim. :) Ben de rengarenk ve kesinlikle favorilerimden olan bir çalışma yaptım onun sayesinde :)

Sevgiyle...