Aile Dizimi: Ralph Willman'la Sıradışı Bir Deneyim

Hepinizin sistemini içeren o kar küresini bugün salladım, dedi Ralph Willman Aile Dizimi çalışmasını bitirirken, karlar yeniden yere düşecek ve hepsi yerini bulacak, dengeleneceksiniz.

İşte bu cümlelerle biten bu deneyim, benim en unutulmaz anılarımda yerini çoktan aldı. Ve biliyorum, ilkti ama son olmayacak. Kendi ruhsal yolculuğunda, bütünün tadına bir kez ulaşan kişi artık yaşamın iceberg üstündeki kısmıyla pek yetinemez.
Önce size aile diziminden bahsetmeliyim, ardından da deneyimimden.

Aile Dizimi, aslında bir grup çalışması, daha doğrusu grup terapisi diyebilirim. Gerçekten hayatı enteresan deneyimlerle dolu olan Bert Hellinger tarafından geliştirilmiş bir sistem. Kendisinin birçok öğrencisi var, aynı zamanda öğrencileri de aile diziminin eğitimini dünya genelinde veriyor. Peki, nedir aile dizimi?

"Bizler, kuşaklar boyu süregelen ve birbirine görünmez bağlarla bağlı olan bir aileye/ sisteme doğarız. Atalarımızın ya da aile bireylerinin genetik özelliklerini taşıdığımız gibi onlara ait olan birtakım sorunları ve tıkanıklıkları da farkında olmadan kendi üstümüzde taşırız. Soy ağacımızda yaşanan örneğin; haksızlıklar, göçler, aşklar, kürtajlar, hastalıklar, cinsel tacizler, para kayıpları, iflaslar gibi çeşitli travmalar nedeni ile oluşmuş, ailelerimizden gelen bildiğimiz ya da bilmediğimiz yükler ile bizim kendi yaşam sistemimizi de etkiler." diyor direkt Bert Hellinger'den aile dizimi eğitimi alan ve birçok ülkede eş zamanlı çalışmalarını sürdüren Ralph Willman.(Devamı için şuraya Tıkk Tıkk)

Benim kendisi ile tanışmam, bu yolda eş zamanlı yürüdüğüm dostum Sinem sayesinde oldu. (Sinem'in aile dizimi hk yazısı için sizi buraya alalım Tıkk Tıkk)
Aynı zamanda, tamamen tesadüfen ve oraya gittiğimde öğrendim ki aile dizimi birkaç yazı önce bahsettiğim hocam Ayşem Öztaş'ın eşi Deniz Bey'in yönettiği bir oturumda olacaktı. Oysa kendisinin böyle bir yolda yürüdüğünü dahi bilmiyordum. Nasıl şaşırdığımı ve sevindiğimi anlatamam.

Aile dizimini kendi kelimelerimle açıklamam gerekirse, şunları aktarabilirim. Hepimiz evrende, birbirimize bir şekilde bağlı hayatlar sürmekteyiz. Bazılarıyla bağlarımız gemici düğümü gibi, bazılarıyla ise pamuk ipliği. Ama herkes birbiri ile iletişim içinde ve bir kişinin bile iyiliği bütünün iyiliği aslında. Aynı şekilde, birine yaptığımız bir kötülük, aslında kendimize yaptığımız bir kötülük. Hepimizin dahil olduğu kolektif bir bilinç söz konusu. O bilinç bizim zaman kavramımıza da sahip. Çok sevdiğim bir söz vardı, tam da aile dizimini açıklıyor. Diyor ki; "Yer ile gök arasında olan hiçbir şey gizli kalamaz." Aile diziminde, bu gizli kalamayan kısımı görüyoruz, hissediyoruz. Hissediyoruz derken, ciddi ciddi bir his ve duygu durumuna geçiş söz konusu. Bilinçli bir trans hali gibi.

Şimdi, diyelim ki sizin hayatla ilgili bir sorununuz ya da tıkanmışlığınız var. Mesela, hak ettiğiniz geliri kazanamıyorsunuz, ya da sürekli sizi üzecek erkekleri/kadınları hayatınıza çekiyor ve ciddi bir ilişki kuramıyorsunuz (yüzlerce başka sorunla örneklenebilir.), grup çalışmasında bu sorununuzu aile dizimini yöneten kişiye söylüyorsunuz, o da bir süre sizin sisteminiz üzerine düşünüp sizin katılımcılar arasından birkaç temsilci seçmenizi istiyor. Siz, kendiniz için ve gerekli görülen kişiler için (örneğin eşiniz, anneniz, babanız) birer temsilci seçip yerinize oturuyorsunuz. Bundan sonrasında ise, neler olduğunu inanın yaşamadan bilemezsiniz. Genellikle, sizin seçtiğiniz kişiler, bazı ek temsilcilere ihtiyaç duyuyorlar, bazen bu kişiler ailede daha önce vefat eden yakınlar olabiliyor ve bunu bile hissedebiliyorlar. "Acı duyuyorum, burada bir şey eksik." diyebiliyor temsilci. Ya da hiçbir şey demeden birden katılarak ağlamaya başlayabiliyor.

Size, o gün şu oldu bunu yaşadım diye aile dizimini anlatamam. Birincisi, inanmazsınız, inanamazsınız, deli olduğumu düşünebilirsiniz. İkincisi, aile dizimi hiç tanımadığınız birçok insanın en yakınlarından bile gizlediği sırlarına tanık olabileceğiniz bir çalışma, onun hakkında konuşmak etik değil. Üçüncüsü ise, benim evrenle ilgili genel inancıma ve aile diziminde de kabul edilen düşünceye göre, orada olmamızın bir nedeni var, orada bizden bir parça var, dolayısı ile onun hakkında konuşmak, orada oluşan dengeyi yine bir dengesizliğe dönüştürmek ve şifa sürecini durdurmak demek.

Yine de, gözlemlerimden birkaç şeyi aktarabilirim. Evren boşlukları sevmez, bilirsiniz. Temel kanundur. Sistemlerimizde bazen boşluklar olur, örneğin, ailede biri evlatlık verilir, ailede biri intihar eder ve erken ölür, kadın 3-4 kürtaj yaptırmıştır ve aldırdığı bebeklere bir isim ve bir mezar bile vermemiştir, belki üç dört kuşak önceki ataları katledilmiş veya hunharca öldürmüştür.
Ralph'in harika bir açıklaması vardı özellikle ölümle ilgili, o kadar etkilendim ki. "Ölüm, ölenin bütün sevdiklerinin toplandığı bir seremonidir, defnedilmeden dualar edilir, o yolculuğuna çıkmışken burada onun hakkında güzel konuşmalar yapılır, herkes bir arada, birlik içindedir, bir şeyler yenir içilir. Yani aslında, harika bir son veda yapılır ona. Bu sistem için de ölen için de aslında harika bir şeydir. Bazen de, bazı durumlarda ölen kişinin yasını tutmak dahi mümkün değildir, örneğin bir savaş anında, göç anında. O yas, o acı, belki de o defnedilemeyen kişinin (evet o bir kürtaj bebeği de olabilir) boşluğu sistemde bir boşluk olarak kalır. Sonra, doldurabileceği birini arar. Bazen üç dört kuşak sürer bu boşluk. Sonra bir bakmışsınız, bir toplu ölüm, hem katili hem maktülü içine alıp doğan bir şizofrene dönüşmüş, ya da otizmle ortaya çıkmış, ya da yine genç bir intihara neden olmuş. Aile diziminde, bu dengesizlik üzerinde çalışıyor.

Son bir bilgi olarak, bu çalışmaya katılan herkesin bir dizim açtırması zorunlu değil. Mesela, ben katılımcıydım, kendi sıkıntım olan bir konuda dizim açtırmadım ama birçok kişinin diziminde temsilci olarak, bazen kendisi, bazen anne-babası, bazen maktul olarak yer aldım. Yer aldığım her çalışmada,  seçilmemin bir anlamı olduğunu hissettim, başkasının sorununa çalışırken, içimde o sorunun bir ortağı olan ben de aydınlanıyordu.

Uzun bir yazı oldu, yazmak beynimdeki hazırlığı ile 10 günümü, yazıya dökerken de saatlerimi aldı. Sevgili okuyucu, sonuna kadar okuduysan bir ses ver mutlu olayım :) Sana bu yazıyı bir an önce okuman için nasıl yoğun olduğum bir zamanda yazdığımı anlatamam. Zaten bu yazı ile karşılaştıysan kesin bir nedeni vardır, okuduysan da zamanı gelmiştir derim ben.

Şifa ile...