Kuzenler Toplantımızın Kurabiyeleri: Hep Birlikte Nicelerine...
Aile kavramı ne çok vurgulanır hiç düşündünüz mü? Çalıştığımız şirketlerde, çoğu çalışanın birkaç yıl içinde ayrılacağı ve belki de hayatının daha sonrasında çalıştığı şirketin adını anmayacağı tahmin edilse de tüm motivasyon toplantılarında bir aile olmaktan bahsedilir... Sosyal hayatımızda en önemli dostluklarımız, "kardeş" statüsüyle ödüllendirilirler.
Nedense aile olmak dendiğinde, benim aklıma öncelikle çocukluğumdaki büyükanneli dedeli kalabalik sofralar geliyor. Mutfaktan yayılan harika yemek kokuları, her büyük aile sofrasında olması gereken spesiyaller... Bizdeki örneği sarma mesela... Bayram sofraları için tencere tencere sarıldığını (sarmak zorunda kaldığımda tüm sardıklarımı çiğ çiğ yediğim günleri ve sarma masasından uzaklaştırılmamı...) hatırlarım ve geçmişimden o kokular burnuma çalınır.
Evlilikle birlikte, ailenizden uzaklaşsanız da eksilmiyor, çoğalıyorsunuz. Yeni aile üyeleri hayatınıza ekleniyor. Anne, babanız, kardeşleriniz artıyor... Yeni kuzenleriniz oluyor mesela ki bence kuzenler dünyada elimizden tutsun diye bize sunulmuş meleklerdir... Kardeşler konusuna değinmiyorum bile. İki kardeşe sahip bir birinci olarak, ilk kez eşimin ailesinde abla, abi diyebileceğim büyüklerin olması adeta 28 yıllık bir açığımı kapattı. (Bu yazdığımın anlamını bütün ilk çocuklar bilirler :) ) Ben de bu yaştan sonra küçük çocuk olma konforunu kazandım, daha ne isteyeyim?
Bu postta yayınladığım kurabiyeleri eş tarafindan kuzenlerimizle yapmakta olduğumuz "Kuzenler Toplantısı" için hazırladım. Bir yıl kadar dönüşümlü olarak her ay birimizin evinde yaptığımız toplantıya biraz ara verip aile büyüklerinin de katılımı ile dışarıda bir yemeğe çevirdik. Aslında, çok sayıda doğum günü ve evlilik yıldönümü kutlaması ayına (kısaca Mayıs'a) denk geldiği için pasta yapmayı planlamıştım ama onu başka bir toplantımıza erteleyerek şeker hamuru ile mutfağa girdik. Mesajına da uzun bir beyin fırtınasından sonra "Hep birlikte nicelerine..." dedik. Ne kadar basit dursa da aslında ne kadar anlamlı bir temenni değil mi?
Aşağıda kurabiyelerimizin görüntüsünü yayınlıyorum. Aslında kurabiyelerimin tadına bakanların birkaç kendinden geçme pozu var ki yayınlamak için can atsam da mahremiyetleri adına kendime saklıyorum :) İçinde zencefil ve muskat vardı... Artık siz hayal edin :)
Şeker hamuru tatlılığında aile sofralarımız olsun...
Sevgiyle,
Yeliz
Nedense aile olmak dendiğinde, benim aklıma öncelikle çocukluğumdaki büyükanneli dedeli kalabalik sofralar geliyor. Mutfaktan yayılan harika yemek kokuları, her büyük aile sofrasında olması gereken spesiyaller... Bizdeki örneği sarma mesela... Bayram sofraları için tencere tencere sarıldığını (sarmak zorunda kaldığımda tüm sardıklarımı çiğ çiğ yediğim günleri ve sarma masasından uzaklaştırılmamı...) hatırlarım ve geçmişimden o kokular burnuma çalınır.
Evlilikle birlikte, ailenizden uzaklaşsanız da eksilmiyor, çoğalıyorsunuz. Yeni aile üyeleri hayatınıza ekleniyor. Anne, babanız, kardeşleriniz artıyor... Yeni kuzenleriniz oluyor mesela ki bence kuzenler dünyada elimizden tutsun diye bize sunulmuş meleklerdir... Kardeşler konusuna değinmiyorum bile. İki kardeşe sahip bir birinci olarak, ilk kez eşimin ailesinde abla, abi diyebileceğim büyüklerin olması adeta 28 yıllık bir açığımı kapattı. (Bu yazdığımın anlamını bütün ilk çocuklar bilirler :) ) Ben de bu yaştan sonra küçük çocuk olma konforunu kazandım, daha ne isteyeyim?
Bu postta yayınladığım kurabiyeleri eş tarafindan kuzenlerimizle yapmakta olduğumuz "Kuzenler Toplantısı" için hazırladım. Bir yıl kadar dönüşümlü olarak her ay birimizin evinde yaptığımız toplantıya biraz ara verip aile büyüklerinin de katılımı ile dışarıda bir yemeğe çevirdik. Aslında, çok sayıda doğum günü ve evlilik yıldönümü kutlaması ayına (kısaca Mayıs'a) denk geldiği için pasta yapmayı planlamıştım ama onu başka bir toplantımıza erteleyerek şeker hamuru ile mutfağa girdik. Mesajına da uzun bir beyin fırtınasından sonra "Hep birlikte nicelerine..." dedik. Ne kadar basit dursa da aslında ne kadar anlamlı bir temenni değil mi?
Aşağıda kurabiyelerimizin görüntüsünü yayınlıyorum. Aslında kurabiyelerimin tadına bakanların birkaç kendinden geçme pozu var ki yayınlamak için can atsam da mahremiyetleri adına kendime saklıyorum :) İçinde zencefil ve muskat vardı... Artık siz hayal edin :)
Şeker hamuru tatlılığında aile sofralarımız olsun...
Sevgiyle,
Yeliz
Yorumlar
Yorum Gönder