Suçlu Bulundu: Ay Terazide...

Son yazımı yazdıktan sonra, yapamadığım işi yapmaya çalıştım. Yine olmadı. Televizyonda Beyaz Show'u uyutmasın diye açık bıraktığımı ve bir yandan da gürültü nedeniyle çalışamadığımı anladığım an televizyonu derhal kapatıp sinirden kumandayı fırlattım. Kafam biraz rahatlamıştı ama yine de olmuyordu. Uyuyayım dedim. Olmadı. Döndüm olmadı. Kısaca hiçbir şekilde olduramadım. Oysa yazıyı yazarken, bloğuma girip yazıya şöyle bir not düşeceğimi sanmıştım: "Saat sabah 4 ve oldu!"

Ertesi sabah gözümü açtım ve artık iyice yarıştığım zamanla aynı işe giriştim. Yine olduramıyor ama en azından geceye göre daha sakin ve aklı başımda davranıyordum.

Sonra, Dinçer Güner tweet atmaya başladı.

Ay terazideymiş... Astroloji son iki yılda en çok üzerine eğildiğim, her fırsatta yeni bir bilgi için orayı burayı kurcaladığım yegane alan.

Ve bu sayede biliyorum ki, haritamızda ayın düştüğü nokta bizim özellikle meslek seçimimizi, yani mesleğimiz yoluyla kendimizi ifade edişimizi, annemizle ilişkilerimizi belirliyor. Ve benim haritamda, ay doğum anımda terazi burcunda. Bir insanın hayatında, altın değerinde bir bilgi ayın hangi burçta olduğunun iyi anlaşılması bence. Özellikle, 16-18 yaş aralığında hayati önemde...

Ayın terazide olması demek, kişinin sanatla ilgili işlerde başarılı olması demek. Sürekli bir estetik kaygı taşıması ve baktığı her yeri güzelleştirmek istemesi anlamına geliyor.
Ayı terazide olan kişiler, sanat ya da adalet alanlarında başarılı olabiliyor.

Ve benim hayatımda bloğuma ilk kez yapamadığım bir işle ilgili yazı yazacak kadar bunalmam ayın yeniden terazide olduğu yani terazi etkilerinin benim için * 2 olduğu günde olması tesadüf olmuyor.
Tweetler ise;
"Estetik kaygıların tavan yaptığı zamanlardır, ilişkiler kurmak, ortaklıklar kurmak için güzel bir gündür"
"Yaşamımızda huzur, sessizlik, uyum, denge ihtiyacı çok artar,yüksek ses rahatsız eder."

Bu bilgi ne işe yaradı derseniz... Birincisi, o televizyon normalde sabaha kadar çalışacaksam açılır evet, bazen onun yerine Radyo Voyage da dinlerim. Ama çok uykum varsa, mecburen televizyonu açarım kaçırsın diye. Çünkü müzik rahatlama seviyemi üst düzeyde tuttuğu için 20 saat aralıksız çalışmışken o kadar yardımcı olmuyor. Dolayısı ile, sevmediğim o gürültü çalışmamı zorlaştırıyordu. Belki ihtiyacım olan sadece sessizlikti. İkincisi ise, zaten üst düzeyde olan mükemmeliyetçilik takıntıma bir de estetik kaygı eklenmişti. Sonra kendime, bunların tamamen ayın bana bir oyunu olduğunu söyledim. Ve olduğu kadar, olmadığı kader sözünü ekledim.

Oldu, olduğu kadar da olsa bence çok güzel oldu :)
Sevgiyle...