Aşk Tesadüfleri Sever Kurabiyeleri

Bir haftanın ardından muhteşem bir aşk hikayesi ile bloğuma dönüyorum.

Hikaye derken, ben yazmıyorum :) İki insan birbirinin kaderine yazılmış, tesadüfler onları yıllar sonra yeniden buluşturmuş, ne büyük şans ki aşıklardan kızın lise arkadaşı olduğumdan hoop evlilik yıldönümü kurabiye şansı da bana düşüvermiş. Biraz zaman ayırın bugün bu yazıya... İçiniz umutla, aşkla dolsun. Sonunda şöyle yürekten bir "Aşk tesadüfleri sever." deyin. Aşk da tesadüfler de hayatınızda yoksa bile umudunuzu kaybetmeyin. :)

Şimdi gelelim hikayemizin kahramanlarına.

İlki Egemen, kısaca Ege. Benim liseden arkadaşım. Sonrasında yüzyüze görüşemesek de hayatındaki gelişmeleri internetten takip ettiğim, rengarenk, neşe, enerji ve mutluluk dolu... Dolu dolu hayatın içinden, öyle içten, sıcak, eğlenceli, kıpır kıpır bir kız. 

Masal tadında hikayemizin ikinci kahramanı da Onur... Onur Ege'nin ilkokul ve ortaokuldan arkadaşı. Miniminnakken 23 Nisan törenlerinde karşılıklı ront oynamışlıkları var. Ortaokuldan sonra Ege İzmir Kız Lisesi'ne geliyor, benimle yolu burada kesişirken, iki sokak ötesinde birbirinden habersiz yıllar geçirecekleri Onur'la yolları kısa süreliğine ayrılıyor.

Sonra üniversite yılları bitiyor, Ege işe giriyor ve Ege ve Akdeniz Bölge Sorumlusu olarak sürekli seyahatlere çıkıyor. Onur da kendi işini yapıyor, o da müşteri ziyaretleri, fuarlar derken Ege gibi sürekli yollarda...

Sonra bir gün bir şey oluyor. Ok fırlatan o melek, hiç ummadıkları bir yerde yakalayıp atıveriyor oklarını ikisine de... Sonrasında tanık olduğum, mailde okurken gözlerimin dolduğu o muhteşem hikaye başlıyor.

***

Ege, Antalya seyahati için sabah güneş doğmadan yola çıkıyor. Aydın, Denizli derken Denizli Merkez'i geçince Serinhisar'da radara giriyor. Binbir mutsuzlukla arabadan inip polislerle konuşmak için ilerliyor. Bu esnada bir araba daha duruyor ceza için. O da 35 plaka, ve arabadan inen çocuk ona doğru yürürken şaşkınlıkla "Kız Ege sen misin?" diyor. :) Ortaokuldan kaç koca yıl sonra Denizli'de radarda bir aşk hikayesi başlıyor. Bizimkiler başlıyor muhabbete, polisler de gülerek "Bir çay söyleyelim bari size." diye laf atıyorlar. İkisi de "Olur valla içeriz." diyerek Merkez Trafik Şube'nin önünde çay içip sohbet ediyorlar. :)

Ardından ikisinin de aynı saatlerde aynı semtten ve güzergahtan yola çıkıp Antalya'ya gittiği anlaşılıyor, bundan sonra her ikisi için de Antalya günleri daha keyifli, daha mucizevi oluyor. Henüz ilişkilerinin adı yok, ikisinin de içi kıpır kıpır... Sonra Ege güzel bir tatil planı yapıp yurtdışına gidiyorken Onur ben de geliyorum diyerek ilişkilerinin adını orada koyuyor. Dönüşte de evlilik teklifiyle birlikte 6 aylık süre içinde hayatlarını baştan sona değiştiren bir süreci çocuklar gibi şen oldukları bir günde, 23 Nisan'da düğünle yeni bir güzelliğe taşımış oluyorlar.

Hikayenin bu kadar özel olduğunu bilmeksizin, her fotoğraflarını gördüğümde "Ne güzel bir çift derdim." Bazı çiftlere baktığınızda gördüğünüz o güzel ışık ikisinin her karesinde var. Allah nazardan korusun onları. Sadece gerçek aşk böyle büyük bir tesadüfle girebilir bence insanın hayatına. Bu nedenle, bu özel hikayenin bir parçası olmaktan her anında keyif aldım ve çok mutlu oldum. 

Bu kurabiyeleri yapmak tam iki günümü aldı, arada yaptığım halde beğenmediğim için bu sete dahil etmediğim bir iki kurabiye de oldu. Sonra deli kızın çeyizi gibi sarıp sarmaladım İzmir'e kargolarken. Benim iki gün harcadığım emek kargo firmasının vurdumduymazlığı ile biraz zedelenmiş olsa da genel olarak sorunsuz gitti. Ona da nazar diyelim.

***

Kurabiyeleri aldığında Ege de benim gibi çok duygulandı. :) Instagram hesabından çok güzel övgülerle bahsetti benden. Oysa yaparken de hep aynı şeyi düşündüm, kurabiyeler ne kadar güzel olursa olsun, en büyük güzellik birbirlerinin hayatlarına dahil oluş hikayeleri, artarak devam eden aşkları...

Sonsuza kadar bu mutlulukla elele yaşayın canım Ege'cim, çok mutlu olmaya devam edin hep :)

Teşekkür ve sevgilerimle...

Yeliz