Kartpostal #02 /2 Eylül 2015- Kuşadası

Sana nilüfer çiçekleriyle ilgili harika bir hikaye anlatmak isterdim, ama onu başka bir kartpostala saklıyorum.
Çünkü bu karta baktıkça içimden fena halde geçen bir şey var. Kitap Kafka'nın Milena'ya yazdığı mektuplardan oluşuyor. Arkada bir atıf var, atıf da Kafka'nın Milena'dan önceki aşkı Felice'ye yazdığı bir cümle.

"...herhangi bir masalda, herhangi bir kadın uğruna, benim kendi içimde senin uğruna verdiğimden daha büyük ve daha ümitsiz bir mücadele verilmiş olduğuna inanmıyorum; başından beri, tekrar tekrar ve belki de sonsuza dek."


Ne güzel cümleler ama! Bir kez daha söylüyorum, biz acı çekerken onlar yazıyorlar, hem de çok güzel yazıyorlar.

Bu kartı oluştururken düşüncem Piedra Irmağının Kıyısında'nın kapak resmi gibi bir poz vermekti. Olamadı. Okuduğum her ne olursa olsun, hiçbir kitap bu manzarada onu unutturamaz bana.
Neden biliyor musun? "Ateşin yazdığını yalnızca sular söndürebilir." Ve bir kadın hem ateştir, hem de su. O an hangisiyse, diğerine dönüşmeye korkunç bir ihtiyaç duyar.

Bahsettiğim kitapları okudun mu? Okuduysan bir gün belki de her ikisi hakkında uzun bir sohbeti başarabiliriz.
Sevgiyle,
Y.