Okudum: Aylak Adam

Aylak Adam, Yusuf Atılgan'ın neredeyse adıyla birlikte anılan duru anlatımlı çarpıcı eseri...

Öyle güzel ki, Tutunamayanlar'a bile ilham kaynağı olmuş.

Selim Işık'tan önce Aylak Adam vardı, diyor birileri. Bense Tutunamayanlar'dan sonra okudum bu eseri. İki kitaba da tüm ruhumla tutundum. İkisini de delicesine çizdim, adeta hırpalayarak okudum.

***

Aylak Adam, yani C., kitabın arkasında da yazdığı gibi zor bir karakter... O adı üstünde Aylak Adam.

"Rahatsınız. Hem de ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok. Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?"


"İnsanların kaçınılmaz ikiyüzlülüğünü görüyordum. Bir gazozluk dostlar! Herkes tren yolculuğundaki süreksiz tanışıklıkla yetinir gibiydi. Çok para lafları! Hoşlanmıyordum. Belki de her zaman çok param olduğu içindi."
***

""Bugünkü benim son aldanışım olmayacak. İnsanlara güveniyorum." Eve varana kadar bu duyguyu içinde taşıdı."


"Bunca lüzumsuz eşya vardı da, neden en gereken, bir sigara küllüğü yoktu. Kadınlar da böyleydi. Dünyada gereğinden çok kadın vardı ama, yalnız bir teki yoktu."

"Sigarasından düşen sıcak külün yanağında yaktığı yeri oğuşturdu. "Bütün sıkıntım tez geçen bu sıcak kül yanığı, diye düşündü. Bu kadar rahatlık beni korkutuyor. Hiç olmazsa birkaç gün süren bir hastalığa tutulsam!"


"Ku-ya-ra;'Kumda yatma rahatlığı' A-da-ko: 'Ağaç dalı kompleksi' Kuyara, alışılmış tatların sürüp gitmesindeki rahatlıktır. Düşünmeden uyuyuvermek. Biteviye geçen günlerin kolaylığı. Ya adako? Ağaç dalındaki, gövdeden ayrılma eğilimini fark ettin mi bilmem? Hep öteye uzar. Gövdenin toprağa kök salmış rahatlığından bir kaçıştır bu. Özgürlüğe susamışlıktır. "

"Ona T. Capote'nin o küçük hikayesini verdiğim gün. Okurken nasıl da mutluydum! Bu büyük zevki ona ben tattırıyorum diye... '-Nasıldı hikaye?' '-Güzel! Üzümleri getireyim mi? Soğudular mı acaba?' İçimde bir şeyler yıkıldı. İşte buydu."

"Onun iyi adam olduğuna inanmıyorum. Onlar kalıpların içinde rahat. Onlardan değilim ben."

"Bir çeşit umutsuzluktan kurtulmak için içiyorum. İki çeşit içen vardır. Biri, benim gibi, kurtuluşu içkiden beklemenin utancı ile içer. Bir de şu çevrendekilere bak. Bunlar neden içiyorlar? Toplum içinde yaşamanın baskısını hafifletmek için. Çekinmeden bağırmak, yüksek sesle gülmek için."
***

Kitap boyunca tutanacağı bir şeyi arar C., o şeyi de kitabın sonunda şöyle açıklar:

"Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. ... Ben bu toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!"
***

C. her şeye karşı bir adam. Sonlara doğru der ki:

"Neden? Neden böylesiniz?" -Olanla yetinerek, aramadan, düşünülmeden yaşanılsın diye yaratılmış bir dünyada yalnızdı.-

Ben içimde benimle konuşmaya devam edecek bir karakter daha edindim.

Kitap kokulu hafta sonları...