#Blogfırtınası15- Balıkları Bekleyen Çocuk
#kartpostalalançocuk
Blog fırtınası yazılarını okuduğumda en kolayının bugün yazacağım çocukluk anısı olduğunu düşünmüştüm. Yanlış bilmişim, en zoruymuş. Az önce annemi aradım, bana yardımcı ol bir çocukluk anısı bulalım, diye. Birlikte güldük, mutlu olduk ama hangi anıyı hatırlasak annem "Olmaz kızım bunu yazma" dedi.
Yazılabilecek en masum şey: Her gün okul çıkışı ona ya bir çiçek (bahçemizden hanımeli) ya da okulun yanından kartpostal alırmışım. Kartpostalları birden hatırladım, hatta bir tanesinde anne melek yanında çocukları vardı. Altında da, anneler cenneti ayağımıza getiren meleklerdir, gibi bir şey yazıyordu. Bu huyum hiç değişmemiş, hala kartpostallara bayılırım ve koskoca bir koleksiyonum var.
Onun dışında, bir gün bir otobüs kiralanıp bir sürü kişi Birgi Dede'ye gitmiştik. Sanırım anaokuluna bile gitmiyordum. Yol boyunca elimde şu baloncuklar üfürürdük ya, ondan vardı ve çok sevmiştim. İlk kez böyle bir geziye gittiğimden, ilk kez dilek ağacı gördüğümden çok etkilenmiştim. Bir sürü dilek tutup ağaçlardan dökülen bazı tortuları alıp orada "Bunların balık olmasını diliyorum." diyerek eve getirip suyun içinde bekletmiştim günlerce. Her sabah kalktığımda balık olmadılar mı diye bakıyordum. Haftalarca tüm inancımla tuttum onları evde. Bir çocuğa tüm dileklerin olacak derken dikkatli olmak gerek. Ağaç tortularının balık olmasını bekleyip çok üzülebiliyor sonra. İlk hayalkırıklığını ilk dileği olmadığında yaşayabiliyor. Bense bazen hala böyle olmayacak dilekler diliyorum. Önümdeki kumlara bakıp balık olsunlar diyebiliyorum. Hayalgücüm ve hayalkırıklığım çok eskilerden gelme. Şimdi o çocuğu görsem, tatlı kızım, onlar balık olmaz ama istersen sana balık alabiliriz desem, istemez biliyorum. Kimseden bir şey istemeyip sadece içinden bir şeyi çok istediğinde olması gerektiğine inandı çünkü.
***
Tabi yazabileceğim çok eğlenceli anılarım vardı ama annemden ciddi veto aldım :) Böylece veda ediyorum.
*Gün15. İyi ya da kötü herhangi bir çocukluk anınıza yeniden hayat verin bugünkü içgörülerinizle yeniden bakın.
Blog fırtınası yazılarını okuduğumda en kolayının bugün yazacağım çocukluk anısı olduğunu düşünmüştüm. Yanlış bilmişim, en zoruymuş. Az önce annemi aradım, bana yardımcı ol bir çocukluk anısı bulalım, diye. Birlikte güldük, mutlu olduk ama hangi anıyı hatırlasak annem "Olmaz kızım bunu yazma" dedi.
Yazılabilecek en masum şey: Her gün okul çıkışı ona ya bir çiçek (bahçemizden hanımeli) ya da okulun yanından kartpostal alırmışım. Kartpostalları birden hatırladım, hatta bir tanesinde anne melek yanında çocukları vardı. Altında da, anneler cenneti ayağımıza getiren meleklerdir, gibi bir şey yazıyordu. Bu huyum hiç değişmemiş, hala kartpostallara bayılırım ve koskoca bir koleksiyonum var.
Onun dışında, bir gün bir otobüs kiralanıp bir sürü kişi Birgi Dede'ye gitmiştik. Sanırım anaokuluna bile gitmiyordum. Yol boyunca elimde şu baloncuklar üfürürdük ya, ondan vardı ve çok sevmiştim. İlk kez böyle bir geziye gittiğimden, ilk kez dilek ağacı gördüğümden çok etkilenmiştim. Bir sürü dilek tutup ağaçlardan dökülen bazı tortuları alıp orada "Bunların balık olmasını diliyorum." diyerek eve getirip suyun içinde bekletmiştim günlerce. Her sabah kalktığımda balık olmadılar mı diye bakıyordum. Haftalarca tüm inancımla tuttum onları evde. Bir çocuğa tüm dileklerin olacak derken dikkatli olmak gerek. Ağaç tortularının balık olmasını bekleyip çok üzülebiliyor sonra. İlk hayalkırıklığını ilk dileği olmadığında yaşayabiliyor. Bense bazen hala böyle olmayacak dilekler diliyorum. Önümdeki kumlara bakıp balık olsunlar diyebiliyorum. Hayalgücüm ve hayalkırıklığım çok eskilerden gelme. Şimdi o çocuğu görsem, tatlı kızım, onlar balık olmaz ama istersen sana balık alabiliriz desem, istemez biliyorum. Kimseden bir şey istemeyip sadece içinden bir şeyi çok istediğinde olması gerektiğine inandı çünkü.
***
Tabi yazabileceğim çok eğlenceli anılarım vardı ama annemden ciddi veto aldım :) Böylece veda ediyorum.
*Gün15. İyi ya da kötü herhangi bir çocukluk anınıza yeniden hayat verin bugünkü içgörülerinizle yeniden bakın.
Yorumlar
Yorum Gönder